حلــــقه

اومدم سراغت اما پر گریه شد وجودم

خیلی دلتنگ تو بودم گل مهربون و نازم

نمیدونم چرا اینجا یا اصلاً چم شده بازم

اون همه قول و قرارا اومدم یادت بیارم

اما انگار دیگه راهی برا برگشتن ندارم

اینجا گل بارونه امشب چقدر این فضا غریبه؟

چرا من هیچی نمی گم چرا می خندم عجیبه

آخه مجبورم بخندم کسی اشکاما نبینه

حالا کو تا باورم شه سرنوشت من همینه

به نظر میاد که امشب از قلم افتاده باشم

آرزوم بود که من امشب پیش تو واستاده باشم

چه لباسای قشنگی بهت میاد چقدر عزیزم

تو می خندی و من از دور اشکاما میریزم

خوش سلیقه ام که بودی آره بهتر از من اونه

سر تر از منه میدونم اون که می خواستی همونه

تازه فهمیدم حسودم دست تو دست اونه

ای خدا انگاری اونم نقطه ضعفمو می دونه

حالا تو دست تو حلقست دست اون حلقه تو دستات

یا من اشتباه می بینم یا دروغ بود همه حرفات

بله را بگو گل من تو ازم خیری ندیدی

آرزوم بود که ببینم تو تو رختای سفیدی

حالا هر دو حلقه داریم تو تو دستت من تو چشمام

تو زدی من اما موندم زیر قولات روی حرفام

برو خوش بخت شی عزیزم تو ازم خیری ندید

آرزوم بود که ببینم تو تو رختای سفیدی

بله رو بگو گل من بگو و شرش را بکن

من و زندگی بی تو باورم نمیشه اصلاً

داره سردم میشه کم کم خیسه از اشکام لباسام

همه گریه هامو کردم اشکیم نمونده باسم

میزنم بیرون از اینجا بله را می گی نباشم

میرم اون بیرون یه گوشه دست. به دامن خدا شم

بله را گفتی تموم شد این دیگه آخر کاره

هی می خوام بگم مبارک ولی بغضم نمیزاره

هق هق ام تبریک من بود من باسه تو گریه کردم

قطره قطره های اشکو به تو امشب هدیه کردم

امروز تو چشمت عزیزم نمی دونی چی کشیدم

اما کاش اشکام نبودن تو را واضخ تر می دیدم

دیگه چشمام نمی بیننه دستمم نمی نویسه

دلخوشیم همین یه نامه ست گرچه اینم خیس خیسه

آخرین جمله ی نامه ام اینه از ته وجودم

برو خوشبخت شی عزیزم خیلی عاشق تو بودم